Een voornaam instrument dat lieflijk en charmant
klinkt, vooral in de stilte van de avondschemer.
(Leopold Mozart 1756)
Aan de hand van foto's en tekst kunt u de bouw
van een bijzonder instrument volgen.
De vorm | De mallen | Het hout | De krans | Het onderblad | Het bovenblad | De hals | De randinleg |
De vorm en het maken van De
mallen
Nadat we de restanten van de viola
d'amore van Johann Muschke zorgvuldig hebben bestudeerd, de kranshoogte
gevonden, de vorm, de dikte. de bladen na gemeten, de welvingen
bepaald, zijn we begonnen met de reconstructie van de vorm van het
instrument. De vorm en afmetingen van de hals en de dubbele schroevenkast
konden terugvinden zowel in de restanten als op foto's. Van het gesneden mannenkopje
was voldoende over gebleven om er een goede kopie van te kunnen
maken. Eerst maakten we de vorm van de body in
karton om aan de hand daarvan een zinken mal te maken die nodig is om de
binnenmal te zagen.
|
Voor dit bijzonder instrument zijn we op zoek gegaan naar
bijzonder hout.
|
De
Krans
We nemen de stroken esdoorn die bedoeld
zijn voor het maken van de krans. De krans is de opstaande rand tussen de
beide bladen van de viool. De gevormde kransdelen worden vervolgens om de binnenmal gelijmd.
|
Na zorgvuldiger controle van de krans op zijn haaksheid wordt het onderblad er op gelijmd en geklemd
Later wordt de houten mal verwijderd Zoals te zien op de originele foto's heeft
deze viola d'amore een bijzondere hals met een dubbele schroeven kast en
in plaats van een krul een kopje van een man, misschien het portret van de
oorspronkelijke opdrachtgever voor de Johann Muschke uit 1850
De viola d'amore heeft zeven melodiesnaren
die gestemd worden met de stemschroeven die in de voorste schroevenkast
zitten. Deze snaren lopen boven de toets en over de kam naar de
snaarhouder.
|
||
Het
bovenblad
|
De hals wordt nu geplaatst en als de toets, de kam en de snaarhouder gemaakt zijn kunnen we beginnen met de afwerking. Het lakken is een precies karwei waarbij meerdere dunne laagjes over elkaar de uiteindelijk kleur aan het instrument geven. Na zorgvuldig drogen gaan we de viola d'amore speelklaar maken. De 7 melodiesnaren liggen boven de toets en op de kam en worden aan de snaarhouder vastgemaakt. De sympathische snaren lopen onder de toets door en door de kam. Deze worden met kleine messing pennetjes aan de onderkant van de krans bevestigd.
De Vogelsangs 2001 Op 26
december 2001 werd het instrument ten doop gehouden tijdens het
kerstconcert van de Helmondse Orkestvereniging.
De Vogelsangs 2002 Maandag
30 december 2002: Ik ken de Amorist die in tegenstelling tot de
meeste vier-snarigen de grand cru der cordofonen niet te rusten legt om te
laten rijpen, maar ter hand neemt en koestert, doch niet spaart en zoals de
meester het betaamt tot zich roept en het beste er in doet
opbloeien. |